Το γεγονός ότι στον πόλεμο σκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, δείχνει ότι ο λόγος που τους σκότωσε δεν είναι καθόλου υπόθεση δική τους.
Επαναφέροντας τον Σκαρίμπα στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Ο ένας 75 χρονών. Έζησε σε ένα σπίτι όλη του τη ζωή και τώρα είχε έρθει η ώρα να το εγκαταλείψει. Δάνεια, τόκοι, πανοτόκια, τον έκαψαν.
Ο άλλος ένας άνθρωπος που πίστεψε ότι άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, αγοράζοντας ένα σπίτι σε χαμηλή τιμή. Έτσι νόμιζε.
Ο ένας σκότωσε τον άλλον και αυτοκτόνησε στη συνέχεια, για μια υπόθεση η οποία δεν ήταν δική τους. Δεν την δημιούργησαν οι ίδιοι αυτή την κατάσταση. Άλλοι την προκάλεσαν και οι δυό τους είναι οι παράπλευρες απώλειες.
Κάποτε οι τράπεζες παρακαλούσαν τους πολίτες να πάρουν δάνεια για το παραμικρό. Τους ενοχλούσαν μέσα στο μεσημέρι για να τους δώσουν πιστωτικές κάρτες. Τους εκλιπαρούσαν να δανειστούν.
Στη συνέχεια, και χωρίς κανείς να το γνωρίζει, ήρθε η κρίση. Δήθεν κρίση για να σφίξουν τα πράγματα. Τα δάνεια κόπηκαν. Οι μισθοί και οι συντάξεις τσακίστηκαν, αλλά όσοι είχαν πάρει δάνεια έπρεπε να πληρώσουν. Ανεξάρτητα αν είχε συρικνωθεί το εισόδημά τους. Αυτό ήταν αδιάφορο στις κυβερνήσεις της …Ελλάδας (τρομάρα μας)
Οι τράπεζες βέβαια δεν είχαν την ίδια υποχρέωση. Ανακαιφαλαιοποιήθηκαν από τα λεφτά του ταλαίπωρου κόσμου και στη συνέχεια δημιούργησαν θυγατρικές, τα γνωστά κοράκια, για να πάρουν τα σπίτια εκείνων τους οποίους παρακαλούσαν να τους δώσουν δάνεια.
Τώρα πια δεν τους είχαν ανάγκη. Κατέστρεψαν τις επιχειρήσεις τους, τις οικογένειές τους, τις ζωές τους και τώρα τους παίρνουν και τα κουτιά των αναμνήσεών τους, τα σπίτια τους, τα οποία για τους Έλληνες είναι ιερά.
Δεν θα μπορούσαμε να πάρουμε θέση υπέρ του φονιά ή του θύματος στην υπόθεση του Μύτικα. Ο φονιάς είδε να χάνεται από μπροστά του όλη του η ζωή.
Το θύμα προσπάθησε να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες της εποχής. Να πάρει ένα σπίτι σε χαμηλή τιμή μέσω πλειστηριασμού. Απόλυτα νόμιμο. Ήταν όμως και ηθικό;
Κάποιες φορές οι άγραφοι νόμοι έχουν μεγαλύτερη ισχύ από εκείνους που γράφουν βολεμένοι βουλευτές.
Αυτό φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Δυο άνθρωποι πέθαναν, χωρίς να γνωρίζονται μεταξύ τους (εχθές γνωρίστηκαν) για μια υπόθεση που δεν ήταν δική τους.
Ένας πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, ένας νέος εμφύλιος και κάποιοι έχουν ευθύνες γι’ αυτό. Μόνο που αυτοί, οι οποίοι ευθύνονται δεν πληρώνουν ποτέ. Πληρώνουν μονο οι αθώοι. Γιατί δράστης – αυτόχειρας και θύμα ήταν και οι δύο αθώοι. Και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.
